Duyduğumda gerçekten çok üzüldüm ama şimdi fotoğrafını o güzel yüzünü görünce üzüntüm daha da arttı.Herşey ilk başlarda çok güzel başlıyor keşke sonunda ayrılık olmasa.Düşününce pek birşey anlamıyor insan ta ki yaşayana dek.Sevdiğiniz şeyi yitirmek,onun artık nefes almıyor,kalbinin atmıyor olduğunu bilmek ve en acısı onu bir daha göremeyecek olmak insanı tuhaf düşüncelere sürüklüyor.Gerçekten çok üzüldüm çok.Keşke Ada'nın dediği gibi Polonezköy'e yada Silivri'ye saklanmış olsa.Umarım o çok sevdiği ağaçların altında huzurlu bir uykuya dalmıştır güzel Simba...

NİL