Herhalde bizde bizim aileye girdik.

İçimizden birini daha dün torağa verdik.
İyi bir eğitim almıştı. Akıllıydı.Usluydu.
Herkesin sevgilisiydi.İcinde kötülük yoktu.
Beklemeyi,sabretmeyi bilirdi.
Bızlere sevmeyi, sevilmeyi öğretmişti.
Akşam sanki içime doğmuş gibi sıkıntıdan
birtürlü uyuyamadım. Kesik kesik yaklaşık
dört saat uyumuştumki saat yedi bucukta
telefon çaldı.
Hemen giyinip cıktım eden.
Ama yetişemedim, Cansız,sessiz yatıyordu.
O şimdi cok sevdiği,bir aşşağı,biryukarı koştugu
Polenezköyde kiraz ağaçlarının altında itina
ile hazıladığımız yerde yatıyor.
Soguk bir havada tiseleyen yağmur altında
ona veda ettik.
Ölünceye kadar seni unutmayacagız SİMBA.